Faqja Kryesore Shënimet Shkrimet pa foto
EHH SA NATË E FTOHTË N’KOHË PRANVERE
EHH SA NATË E FTOHTË N’KOHË PRANVERE
erdhëm n’kohën kur ishte vjeshte,
dhe dashurin e vulosëm,
këtë si unë dhe ti e ke deshte,
por njëri-tjetrin e fundosëm.
gjithëçka që ka qen më s’ekziston,
sa po vuaj e din veq një zot,
të deshta por më s’të dua kjo më lëndon,
sepse që jemi nda s’po muj ta besoj...
e di që m’ke dashtë dhe do t’me duash,
e di që të ndava dhe t’bëra t’vuash,
por këtë mëkat s’mund ta laj me asgjë,
sepse me kajste të largova nga unë...
e di që lumturin ta mbyta me duar t’mia,
dhe t’bera ta humbësh shpresën nga dashnia,
por hallall këte vetës kurr s’mund t’ja bëjë,
se veq teje edhe mua po me mbytë vetmia...
kurr në jetë këtë s’po mundemi me besu,
asnjëherë me ktë s’po mundemi mu pajtu
lirishtë themi se kshtu s’e kena paramendu,
të ndahemi gati pas pesë muajshë ti dhe unë,
rëndë qenka ndarja jonë por kshtu qenka shkrujt
ishte fati i till që dhe ne me këtë jemi sprovu,
nuk u deshtë por ja që edhe ne këtë e provum,
a thu ndonjëherë gjithëqka për t’mir ka me ndryshu...?
edhe pse është shumë vështir
duhet ta dijm se kshtu është më mire,
herët apo vonë kjo na ka pritë
edhe pse shtir që erdhi edhe kjo ditë.
dikur u dashtëm shumë ne të dy,
rastësishte dashuria te ne ka lindë,
i lutem zotit çdo çastë për ty,
të duhemi ne dy ishte knaqësi,
rugët tona u shuan sikur nje yll,
oh sa shumë që po vuajmë unë e ti,
nuk do jete e lehtë n’këtë jetë kurrsesi.
e tash në kohë pranvere
në natë prilli,
rrugët tona ndryshe i kthyem...
edhe pse zemrat na u thyen,
dashuria jone iki,
pergjithemon prej ksaj dere.
ma shume s’pe vazhdoj,
ktu pe përfundoj,
te shkruaj për ty s’ndaloj,
por vuajtja s’me lejon.
fjala për fundd::: dikur u deshtëm aq tepër, sa
që dashuri të till s’do të kemi, u lidhëm aq fort, sa kohën e shkurt as dashnin
s’na përballoj, por një gjë n’mend mbaje, se sa të deshta sa që s’mund të dua
tash për tash nje tjetër grua .
No comments:
Post a Comment